prag
märztag, herbsttag
pfützenscherben im gesprungenen
straßenpflaster, am wenzelsplatz
gerinnen die reflexe meines leeren atems
zu einer prachtpostkarte.
nichts bleibt hängen in der
klumpreuse
schachtelglocke
ausgeworfener
sehvorgang
(abgebrochen)
ich
kann das verweilen nicht halten.
von türmen schreib ich nichts, von einem
punkt in der zeit, der LUCERNA‑
PASSAGE z.b. (im kino
gewesen, geweint), der sich
summiert. viele, viele grüße.
praha
březnový den, podzimní den
střepy louží v popraskané
dlažbě ulic, na václavském náměstí
se sráží můj prázdný dech
do nádherné pohlednice.
nic se nezachytí
v zamotané síti
ve skládacích zvonech
rozostřené
vidění
(přerušené)
já
nemohu se nezdržet.
o věžích nepíšu nic, o bodě
v čase, v PASÁŽI
LUCERNA např. (byl jsem v kině
a plakal jsem), který
se násobí. mnoho, mnoho pozdravů.
Aus: NAD STŘECHAMI SVĚTLO | ÜBER DEN DÄCHERN DAS LICHT, herausgegeben von Klára Hůrková, Dauphin Verlag Prag
Jenseits der Grenzen: die Schönheit lohnender Gespräche, eine Besprechung zum Buch von Elke Engelhardt